W Archidiecezji Warmińskiej mamy 24 sanktuaria znajdujące się zarówno w większych miastach, miasteczkach, wsiach i nawet zupełnie niedużych wioseczkach.
Większość z nich to sanktuaria ku czci Maryi (13), potem są sanktuaria ku czci Chrystusa (9) i mamy jeszcze dwa ku czci świętych. To miejsca szczególne, chętnie (jedne częściej, inne rzadziej) odwiedzane przez pielgrzymów, turystów oraz miłośników architektury i historii.
Cztery sanktuaria łączy swoista, związana ze stylem architektonicznym, więź. Znajdują się one w Świętej Lipce, Soczku Klasztornym, Krośnie koło Ornety i Chwalęcinie. Święta Lipka jest chyba najbardziej znana i odwiedzana najliczniej, a jednym z czynników wyróżniających i gromadzących latem tłumy, są organizowane tutaj latem koncerty organowe, Stoczek Klasztorny to miejsce pobytu (w latach 1953 – 1954) Prymasa Polski Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Krosno koło Ornety (obecnie intensywnie odnawiane) robi się coraz bardziej popularne z względu na organizowane tutaj już od dziesięciu lat przez orneckich motocyklistów „motomajówki”, natomiast Chwalęcin jest jeszcze miejscem, odwiedzanym mniej, co nie znaczy, że nie warto tutaj przyjechać, chociażby po to, by pooddychać świeżym powietrzem w cichym, klimatycznym miejscu.
Wymienione świątynie zostały zbudowane w stylu barokowym, a łączy je to, że były planowane i realizowane jako pielgrzymkowe i dlatego zbudowano przy nich charakterystyczne krużganki.
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Chwalęcinie, jak podaje Wikipedia:
„Powstał na miejscu wcześniej wybudowanych kaplic: w 1570 i 1675/1676, w których przechowywano słynący łaskami “czarny krucyfiks”, znaleziony w lesie nad Wałszą. Podczas epidemii dżumy w 1709 kapituła warmińska ślubowała wybudować w tym miejscu kościół. Ślubowanie to miało wyjednać zmiłowanie Boże i zaradzić epidemii. Budowa kościoła rozpoczęła się około 1720, a zakończyła się w 1728. Niewielka trójnawowa świątynia jest zwieńczona ośmioboczną wieżyczką z baniastym hełmem, nad fasadą ozdobioną pilastrami znajduje się dodana w 1858 attyka. Projekt kościoła i dodana w XIX w. brama nawiązują do sanktuarium w Świętej Lipce. Neoklasycystyczna fasada pochodzi z 1830. We wnętrzu świątyni pozorne sklepienie krzyżowe z lunetami pokryte jest późnobarokową polichromią z 14 scenami Legendy Krzyża Świętego, ponadto bogaty późnobarokowy wystrój o wysokiej wartości artystycznej. Uznawany za cudowny gotycki “Czarny krucyfiks” znajduje się w ołtarzu głównym i pochodzi z ok. 1400, pod ścianą chorągiew procesyjna z ok. 1720. świątynie otacza dziedziniec odpustowy zamknięty murem z narożnymi kaplicami wybudowanymi w latach 1820–1836.
W dzień powszedni brama na dziedziniec kościelny jest zamknięta. Niemniej Chwalęcin to miejsce ciekawe, gdzie niejako czas płynie wolniej i sam przyjazd tutaj i nawet krótki pobyt, to z całą pewnością nie jest zmarnowany czas.
0 komentarzy